HOW kunsttentoonstelling van 05 Juni 2016 tot en met 31 Juli 2016
H.O.W.
Hell On Wheels
Het kon maar zolang duren alvorens het terrein te Connecterra een canvas werd voor ‘land art’. Kunstenares Elis Sluijsmans zal een deel van haar werken tentoonstellen in en rondom ‘schachtbok II’.
Sluijsmans maakt met haar ‘land art’ een duidelijk statement richting de hedendaagse milieuproblematiek, waarbij de natuur en het landschap in relatie tot de mens centraal staan. Haar kunst brengt het verhaal rond ‘de wieldop’. Vormt dit auto-onderdeel een hell-on-wheels als vluchtig hebbeding? En wat als je auto er één mist? Kan het een metafoor worden, een… hero-on-wheels met een idealistischer doel? En wanneer kan je dan spreken over een heaven-on-wheels?
Bron: Activiteitenkalender Connecterra 2016
Fountain, een ready made object door Marcel Duchamp, kondigde reeds in 1917 een nieuwe manier van denken in de kunst aan. Voor vele kunstenaars ging er een hele wereld open. Een kunstwerk kon vanaf nu een gebruiksvoorwerp zijn waaraan een andere betekenis werd gegeven. Door de montage (assemblage) ervan, de plaatsing in een andere context,…. Sedertdien zijn er tal van kunstenaars geweest die rond dit aspect werken, Selçuk Yilmaz, Nick Gentry, Aurora Robson, Lisa Be, Hideki Kuwajima, Maarten Vanden Eynden,…. Ook bij Elis Sluijsmans haar werk ligt deze thematiek aan de grondslag.
Elis verwerkt, in haar Monumentale Kunstwerken, verzameld materiaal. Spullen die anderen zien als afval of als onbruikbaar, zijn voor Elis als het ware de basis van haar objecten. Het is als het ware haar hout en brons. De ecologische inslag binnen haar werk is duidelijk, waarom zou ze geen materiaal gebruiken dat zo duidelijk voor handen ligt en toch maar wordt weggegooid? Deze werkwijze past ook helemaal binnen onze tijdsgeest, de wegwerpmaatschappij waar steeds meer mensen tegen in opstand komen.
Vanaf 2012 is er een grote evolutie te zien in haar werk. In het begin waren de werken eerder een vorm van assemblages, zoals we die kennen van Nevelson, Arman, …. Na verloop van tijd werd het concept steeds belangrijker en kwam dit ook steeds meer op de voorgrond. Het ‘enkel’ bij elkaar plaatsen van verzamelde objecten maakte steeds meer ruimte voor doordachte composities die haar verhaal vertelden. Ook gebruik van oude technieken zoals de linosnede kregen in Elis haar werk een nieuwe dimensie.
In het project HOW komt dit zeer sterk tot uiting. Ze gebruikt wieldoppen als objecten op zich, ze maakt er geen assemblages meer mee, maar de wieldop staat hier op zichzelf als een zelfstandig en volmaakt object. Deze objecten refereren sterk naar het recycleren en het ecologische aspect binnen het werk.
Gezien “Connecterra” in samenwerking met de universiteit Hasselt onderzoek doet naar klimaatsverandering en de gevolgen ervan voor biodiversiteit, is Elis haar werk een mooie manier om deze problematiek vanuit een ander standpunt te benaderen. Misschien is de link voor de bezoeker in eerste instantie niet zo duidelijk, maar als men zich even openstelt en wil verdiepen in de symboliek van haar werk zal dit wellicht geen probleem meer vormen.
Bron: Veerle Vanneste - Monumentale Kunst Kunstacademie maasmechelen - 2016
