Elisabeth Sluijsmans, Elis, is geboren op 13 augustus 1959. Op zeer jonge leeftijd verzamelde zij al allerlei kleine onderdelen om, na sortering, er vervolgens iets van te maken dat ook weer kon worden afgebroken.
Daarnaast was ze altijd druk in de weer met schrijfgerei en papier en had zij zich het verwerken van garen en stoffen in een aantal technieken van textiele werkvorming eigen gemaakt.
Ze had het van geen vreemde; vader had als hobby schilderen plus tekenen en moeder was zeer bedreven in diverse handwerktechnieken.
Toen ze voor een beroepskeuze stond had ze graag van deze vaardigheden haar werk gemaakt.
Van huis uit werd er echter op aangedrongen dat een vrouw ook zelfstandig in de maatschappij haar bestaanszekerheid moest hebben en dat toentertijd, medio jaren 70, een opleiding aan een kunstacademie hiervoor onvoldoende garantie bood.
Na het voltooien van haar Hbo-opleiding Bouwkunde in 1981 heeft ze haar rugzak gevuld met diverse beroepsgerichte opleidingen. Ondanks een goede en succesvolle carrière, bleef er steeds weer die hunkering naar professionele scholing aan een “kunstacademie”.
In 2005 heeft zij de knoop doorgehakt en is zij begonnen aan de vijf jarige opleiding Schilderkunst Hogere Graad aan de Kunstacademie te Maasmechelen.
Als zeer gepassioneerd kunstenaar heeft ze aansluitend nog de twee jarige vervolgopleiding Schilderkunst Specialisatie Graad in juni 2012 cum laude afgerond.
Thema's in haar werken zijn onderwerpen die heel kort bij haar staan zoals de natuur, recycling, of bedrukt papier.
Door elke keer op een andere wijze het onderwerp te benaderen ontstaat een scala aan werken waarin complexiteit is teruggebracht tot eenvoud. Het medium, de ondergrond en de afmetingen zijn zeer divers. Van heel klein en intiem tot groot en monumentaal.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en al begin 2012, nog voor afronding van haar opleiding Schilderkunst, speculeerde ze over hoe ze haar ideeën in de ruimte zou kunnen ontplooien.
Eerst verzamelen en dan uitpuren binnen een open atelier, dat zou nog eens een avontuur kunnen worden.
Op 20 maart 2012 is zij gestart met het zich toe-eigenen van de eerste wieldop. Hoe de fascinatie voor de wieldop daadwerkelijk is ontstaan kan zij niet meer in haar herinneringen terughalen.
Waarschijnlijk zijn het verborgen wensen en verlangens welke vroeg of laat bewust of onbewust komen bovendrijven, je kunt ze niet onderdrukken.
Wat wel een feit is, is dat zij zich door de jaren heen een aantal locaties van verloren wieldoppen nog steeds helder voor de geest kan halen en dat zij er al vaker over heeft gedacht om er eentje mee te nemen.
Zij gaat voor haar doel: Verzamel 100 doppen in vijf jaar en maak hiermee een kunstwerk. Om er daadwerkelijk mee aan de slag te gaan kiest zij, in september 2012, ervoor om dit binnen de opleiding Monumentale Kunst nader vorm te geven.
Het bij elkaar sjacheren van rondslingerende wieldoppen wordt een ware sport. Na ruim vier jaar sparen worden meer dan 1200 doppen door haar gekoesterd. Allen gepoetst, geordend opgeslagen op een geheime plaats en wachtend op verwerking.
De drijvende kracht bij de uiteindelijk zichtbare monumentale werken komt, naast haar passie, ook door haar grondige werkwijze van het steeds verder en vaker opnieuw uitdiepen van het onderwerp “Wieldop”.
Dat zij getalenteerd is blijkt wederom. Elis heeft de vijf jarige opleiding Monumentale Kunst aan de Kunstacademie te Maasmechelen, in vier jaar succesvol afgerond.
Op 25 juni 2016 luidt het jurycommentaar: INDRUKWEEKEND, we zijn SPRAKELOOS; ELIS je hebt een STERK MERK neergezet !!!
Elis is nog steeds actief. Zij heeft zich thans toegelegd op grafisch werk; een rode draad in haar gehele oeuvre.
“Aan het werk kent men de meester”; haar werken blijven verrassen!
