Brand-New

In 2020 is door de kunstenares Elis Sluijsmans, een multidisciplinair project geconcipieerd met als titel È SOGNO O REALTÀ.
Een monumentale installatie geïnspireerd op het boek L’ANNO 3000. SOGNO uit 1897, een trompe-l’oeil geschreven door de Italiaanse antropoloog Paolo Mantegazza.

Rome 3000 Paolo neemt Maria, zijn geliefde, mee op reis van Rome naar Andropoli. Daar onthult hij haar zijn geheim en wordt hun droom werkelijkheid.
De schrijver heeft deze eenvoudige verhaallijn geprojecteerd binnen de wetenschap die de mens in al zijn fysieke en culturele aspecten, bestudeert zowel geschiedkundig als voorspellend.

Elis vindt het meest treffend dat dit boek afgezet in de tijd waarin wij nu leven zo herkenbaar is. Met haar boekvertaling en haar zoektocht naar wetenswaardigheden komt zij tot inzichten die haar steeds verder brengen.
Creaties vervaardigd met de hand of digitaal, geassembleerd tot design objecten en in harmonie geïntegreerd in haar totaalconcept. De verbeelding van haar indrukken samengebracht in een kunstwerk met symboliek.
Haar filosofie achter het project is traceerbaar dankzij haar indrukwekkend naslagwerk.

È SOGNO O REALTÀ ONTDEK TRANS - VERRIJK JE LEVEN!

Op vrijdagavond 13 december 2019 is in het "Casino Modern" te Genk, de tentoonstelling "Kunstkracht 2019" van de genkerKUNSTKLIEK officieel geopend. Het is een jaarlijks terugkerende tentoonstelling en is samengesteld uit geselecteerde werken van amateurkunstenaars met als doel hun de gelegenheid te geven zijn of haar werken te presenteren.

Ook Elis Sluiijsmans behoorde tot de groep geselecteerde kunstenaars. Haar werken "The Forest" en "Ik zie het!" zijn ware blikvangers van deze tijd.

ELIS is een echte waarnemer, ZIJ ziet het!
Haar gave en drive plus het tijd inruimen om de vele ideeën te vertalen naar telkens weer nieuw en ander werk bevestigt wederom dat je ver kunt komen als je er daadwerkelijk voor gaat.
Je gaat het pas zien als je het echt ziet!

Artesogno

GEAARDHEID, geslacht waarvan iemand het gevoel heeft deel uit te maken, én is overal ter wereld. STEMPEL: De sekse, het geslacht, is bij een foetus van 12 à 14 weken al vast te stellen. Vier seksen: Mannelijk – Vrouwelijk – Interseksueel – Transseksueel. Iedereen wil happy zijn.

Krachtenspel: De transseksueel is zwevende, de anderen schuiven al draaiende over de as. Sekse + Gender: Bij de ontwikkeling van een foetus wordt in de hersenen ook “gender” vastgelegd. Mythologie: De figuur man én vrouw in 1-beeld is van alle tijden.

1968: Seks en gender voor het eerst vastgelegd in boekvorm. Vrouwen strijden om gelijkheid. 2018: Gelijkheid en rechten van mensen is een wereldissue. De aandacht hiervoor verschilt per land. Nederland: Hier staat “Gender” volop in de belangstelling.

HYPE: Er zijn landen waar het borgen van mensenrechten en streven naar gelijkheid REALY HOT is! Draag ook ik een masker en zit het ook tussen mijn oren? De overpeinzing!

Als ik iets wil dan zal ik er mijn nek voor moeten uitsteken. Ook zal ik ervoor moeten vechten. Voorzichtig kom ik uit de kast!

Ik ben helemaal in de wolken. De wereld omarmt mij. Al snel kom ik bedrogen uit.

Met vallen en opstaan zal ik het toch moeten redden of niet? REPEAT; de wereld boodschap: “Gelukkig zijn, mensenrechten en gelijkheid voor iedereen!” Ik ga ervoor.

Het blijft een uitdaging! END RESET

Elisabeth Sluijsmans, Elis, is geboren op 13 augustus 1959. Op zeer jonge leeftijd verzamelde zij al allerlei kleine onderdelen om, na sortering, er vervolgens iets van te maken dat ook weer kon worden afgebroken.
Daarnaast was ze altijd druk in de weer met schrijfgerei en papier en had zij zich het verwerken van garen en stoffen in een aantal technieken van textiele werkvorming eigen gemaakt.
Ze had het van geen vreemde; vader had als hobby schilderen plus tekenen en moeder was zeer bedreven in diverse handwerktechnieken.

Toen ze voor een beroepskeuze stond had ze graag van deze vaardigheden haar werk gemaakt.
Van huis uit werd er echter op aangedrongen dat een vrouw ook zelfstandig in de maatschappij haar bestaanszekerheid moest hebben en dat toentertijd, medio jaren 70, een opleiding aan een kunstacademie hiervoor onvoldoende garantie bood.
Na het voltooien van haar Hbo-opleiding Bouwkunde in 1981 heeft ze haar rugzak gevuld met diverse beroepsgerichte opleidingen. Ondanks een goede en succesvolle carrière, bleef er steeds weer die hunkering naar professionele scholing aan een “kunstacademie”.

In 2005 heeft zij de knoop doorgehakt en is zij begonnen aan de vijf jarige opleiding Schilderkunst Hogere Graad aan de Kunstacademie te Maasmechelen.
Als zeer gepassioneerd kunstenaar heeft ze aansluitend nog de twee jarige vervolgopleiding Schilderkunst Specialisatie Graad in juni 2012 cum laude afgerond.

Thema's in haar werken zijn onderwerpen die heel kort bij haar staan zoals de natuur, recycling, of bedrukt papier.
Door elke keer op een andere wijze het onderwerp te benaderen ontstaat een scala aan werken waarin complexiteit is teruggebracht tot eenvoud. Het medium, de ondergrond en de afmetingen zijn zeer divers. Van heel klein en intiem tot groot en monumentaal.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en al begin 2012, nog voor afronding van haar opleiding Schilderkunst, speculeerde ze over hoe ze haar ideeën in de ruimte zou kunnen ontplooien.
Eerst verzamelen en dan uitpuren binnen een open atelier, dat zou nog eens een avontuur kunnen worden.

Op 20 maart 2012 is zij gestart met het zich toe-eigenen van de eerste wieldop. Hoe de fascinatie voor de wieldop daadwerkelijk is ontstaan kan zij niet meer in haar herinneringen terughalen.
Waarschijnlijk zijn het verborgen wensen en verlangens welke vroeg of laat bewust of onbewust komen bovendrijven, je kunt ze niet onderdrukken.
Wat wel een feit is, is dat zij zich door de jaren heen een aantal locaties van verloren wieldoppen nog steeds helder voor de geest kan halen en dat zij er al vaker over heeft gedacht om er eentje mee te nemen.

Zij gaat voor haar doel: Verzamel 100 doppen in vijf jaar en maak hiermee een kunstwerk. Om er daadwerkelijk mee aan de slag te gaan kiest zij, in september 2012, ervoor om dit binnen de opleiding Monumentale Kunst nader vorm te geven.
Het bij elkaar sjacheren van rondslingerende wieldoppen wordt een ware sport. Na ruim vier jaar sparen worden meer dan 1200 doppen door haar gekoesterd. Allen gepoetst, geordend opgeslagen op een geheime plaats en wachtend op verwerking.

De drijvende kracht bij de uiteindelijk zichtbare monumentale werken komt, naast haar passie, ook door haar grondige werkwijze van het steeds verder en vaker opnieuw uitdiepen van het onderwerp “Wieldop”.
Dat zij getalenteerd is blijkt wederom. Elis heeft de vijf jarige opleiding Monumentale Kunst aan de Kunstacademie te Maasmechelen, in vier jaar succesvol afgerond.
Op 25 juni 2016 luidt het jurycommentaar: INDRUKWEEKEND, we zijn SPRAKELOOS; ELIS je hebt een STERK MERK neergezet !!!

Elis is nog steeds actief. Zij heeft zich thans toegelegd op grafisch werk; een rode draad in haar gehele oeuvre.

“Aan het werk kent men de meester”; haar werken blijven verrassen!

Onder grote belangstelling werd op 15 december 2017 in het "Casino Modern" te Genk, de tentoonstelling "Kunstkracht 2017" van de genkerKUNSTKLIEK
officieel geopend door Anniek Nagels, schepen van cultuur gemeente Genk.
Het is een jaarlijks terugkerende tentoonstelling en is samengesteld uit geselecteerde werken van amateurkunstenaars met als doel ook hun de gelegenheid te geven hun werken te presenteren.

Ik, Elis Sluiijsmans, behoorde tot de groep geselecteerde kunstenaars.
Mijn werken "Dynamisch metriek" en "Statisch metriek" zijn ware eye-catchers.
Ik ga voor het doorgronden van een concept hetgeen leidt naar doordachte composities.
Ik ben een echte waarnemer en verzamelaar. Ik breng complexiteit terug naar eenvoud!

De genkerKUNSTKLIEK was wederom succesvol!

Reporter SA002: 14 juli 2016 - Connecterra-Maasmechelen WIJ ZIJN VERHUISD!

Wij hebben het memorial verlaten. Vanaf nu verblijven wij in Gouda bij TOPPIE DOPPIE (www.toppiedoppie.nl/) alwaar wij eveneens met alle egards worden behandeld. Voor de meeste van ons is er nog zicht op een nieuw leven als wieldop en voor onze restanten is de shredder in Biddinghuizen de beste oplossing. Opgepikt als straatafval, samen veel lol beleeft en nu een nieuwe kans gekregen. Blij met niks! Groetjes van ons allemaal; de HEROES / "MIJN WIELDOPPEN".

Bij goed weer en in een gezellige ambiance vond op zaterdagavond 4 juni 2016 de officiële opening plaats van de kunsttentoonstelling HOW - “Hell On Wheels” bij Connecterra te Maasmechelen.

Gastheer Allan Coolen belichtte in zijn welkomstwoord de bijzondere samenwerking tussen kunstenares Elis Sluijsmans en Connecterra. Hij benadrukte in zijn speech dat Connecterra bezoekers zeer onder de indruk zijn van dit monumentaal werk op het erfgoed Terhills. Het land art werk “HOW” is volledig in harmonie met haar omgeving en de waardigheid die het uitstraalt maakt menigeen sprakeloos.

Hierna gaf hij het woord aan de kunstenares, Elis Sluijsmans, die een inspirerende toelichting gaf over haar verzameling wieldoppen die in haar hele project HOW de hoofdrol spelen. Met grote bevlogenheid en vol passie wist Elis de VIP event gasten als snel mee te nemen in haar verhaal over het lot van de wieldop die van de Hell in de Hemel komt en wordt verheven tot Hero.

De daarop volgende rondleiding langs de verschillende onderdelen van het project werden zeer belangstellend en met grote interesse gevolgd. Met veel moed beklom eenieder de schachtbok om vanaf 12 meter hoogte te genieten van het magnifieke uitzicht over het land art werk “memorial”.

Na afloop was er nog een gezellig samenzijn en gelegenheid tot het bewonderen van diverse kunstwerken in de binnenruimten van Connecterra.

HOW kunsttentoonstelling van 05 Juni 2016 tot en met 31 Juli 2016

H.O.W.

Hell On Wheels

Het kon maar zolang duren alvorens het terrein te Connecterra een canvas werd voor ‘land art’. Kunstenares Elis Sluijsmans zal een deel van haar werken tentoonstellen in en rondom ‘schachtbok II’.

Sluijsmans maakt met haar ‘land art’ een duidelijk statement richting de hedendaagse milieuproblematiek, waarbij de natuur en het landschap in relatie tot de mens centraal staan.

Haar kunst brengt het verhaal rond ‘de wieldop’. Vormt dit auto-onderdeel een hell-on-wheels als vluchtig hebbeding? En wat als je auto er één mist? Kan het een metafoor worden, een… hero-on-wheels met een idealistischer doel? En wanneer kan je dan spreken over een heaven-on-wheels?

Bron: Activiteitenkalender Connecterra 2016

HOW - Elis Sluijsmans

Fountain, een ready made object door Marcel Duchamp, kondigde reeds in 1917 een nieuwe manier van denken in de kunst aan. Voor vele kunstenaars ging er een hele wereld open. Een kunstwerk kon vanaf nu een gebruiksvoorwerp zijn waaraan een andere betekenis werd gegeven. Door de montage (assemblage) ervan, de plaatsing in een andere context,…. Sedertdien zijn er tal van kunstenaars geweest die rond dit aspect werken, Selçuk Yilmaz, Nick Gentry, Aurora Robson, Lisa Be, Hideki Kuwajima, Maarten Vanden Eynden,…. Ook bij Elis Sluijsmans haar werk ligt deze thematiek aan de grondslag.

Elis verwerkt, in haar Monumentale Kunstwerken, verzameld materiaal. Spullen die anderen zien als afval of als onbruikbaar, zijn voor Elis als het ware de basis van haar objecten. Het is als het ware haar hout en brons. De ecologische inslag binnen haar werk is duidelijk, waarom zou ze geen materiaal gebruiken dat zo duidelijk voor handen ligt en toch maar wordt weggegooid? Deze werkwijze past ook helemaal binnen onze tijdsgeest, de wegwerpmaatschappij waar steeds meer mensen tegen in opstand komen.

Vanaf 2012 is er een grote evolutie te zien in haar werk. In het begin waren de werken eerder een vorm van assemblages, zoals we die kennen van Nevelson, Arman, …. Na verloop van tijd werd het concept steeds belangrijker en kwam dit ook steeds meer op de voorgrond. Het ‘enkel’ bij elkaar plaatsen van verzamelde objecten maakte steeds meer ruimte voor doordachte composities die haar verhaal vertelden. Ook gebruik van oude technieken zoals de linosnede kregen in Elis haar werk een nieuwe dimensie.

In het project HOW komt dit zeer sterk tot uiting. Ze gebruikt wieldoppen als objecten op zich, ze maakt er geen assemblages meer mee, maar de wieldop staat hier op zichzelf als een zelfstandig en volmaakt object. Deze objecten refereren sterk naar het recycleren en het ecologische aspect binnen het werk.

Gezien “Connecterra” in samenwerking met de universiteit Hasselt onderzoek doet naar klimaatsverandering en de gevolgen ervan voor biodiversiteit, is Elis haar werk een mooie manier om deze problematiek vanuit een ander standpunt te benaderen. Misschien is de link voor de bezoeker in eerste instantie niet zo duidelijk, maar als men zich even openstelt en wil verdiepen in de symboliek van haar werk zal dit wellicht geen probleem meer vormen.

Bron: Veerle Vanneste - Monumentale Kunst Kunstacademie maasmechelen - 2016